古诗《沧浪亭记》 作者归有光的诗

沧浪亭记

明代:归有光
沧浪亭记。明代。归有光。浮图文瑛居大云庵,环水,即苏子美沧浪亭之地也。亟求余作《沧浪亭记》,曰:“昔子美之记,记亭之胜也。请子记吾所以为亭者。”  余曰:昔吴越有国时,广陵王镇吴中,治南园于子城之西南;其外戚孙承祐,亦治园于其偏。迨淮海纳土,此园不废。苏子美始建沧浪亭,最后禅者居之:此沧浪亭为大云庵也。有庵以来二百年,文瑛寻古遗事,复子美之构于荒残灭没之余:此大云庵为沧浪亭也。  夫古今之变,朝市改易。尝登姑苏之台,望五湖之渺茫,群山之苍翠,太伯、虞仲之所建,阖闾、夫差之所争,子胥、种、蠡之所经营,今皆无有矣。庵与亭何为者哉?虽然,钱镠因乱攘窃,保有吴越,国富兵强,垂及四世。诸子姻戚,乘时奢僭,宫馆苑囿,极一时之盛。而子美之亭,乃为释子所钦重如此。可以见士之欲垂名于千载,不与其澌然而俱尽者,则有在矣。  文瑛读书喜诗,与吾徒游,呼之为沧浪僧云。

wényīngyúnān
huánshuǐ
měicānglàngtíngzhī
qiúzuòcānglàngtíng
yuēměizhī
tíngzhīshèng
qǐngsuǒwéitíngzhě
yuēyuèyǒuguóshí
guǎng广língwángzhènzhōng
zhìnányuánchéngzhī西nán
wàisūnchéngyòu
zhìyuánpiān
dàihuáihǎi
yuánfèi
měishǐjiàncānglàngtíng
zuìhòuchánzhězhīcānglàngtíngwéiyúnān
yǒuānláièrbǎinián
wényīngxúnshì
měizhīgòuhuāngcánmièméizhīyúnānwéicānglàngtíng
jīnzhībiàn
zhāoshìgǎi
chángdēngzhītái
wàngzhīmiǎománg
qúnshānzhīcāngcuì
tàibǎizhòngzhīsuǒjiàn
chāzhīsuǒzhēng
zhǒngzhīsuǒjīngyíng
jīnjiēyǒu
āntíngwéizhězāi
suīrán
qiánliúyīnluànrǎngqiè
bǎoyǒuyuè
guóbīngqiáng
chuíshì
zhūyīn
chéngshíshējiàn
gōngguǎnyuànyòu
shízhīshèng
érměizhītíng
nǎiwéishìsuǒqīnzhòng
jiànshìzhīchuímíngqiānzǎi
ránérjìnzhě
yǒuzài
wényīngshūshī
yóu
zhīwéicānglàngsēngyún
沧浪亭记,归有光沧浪亭记全诗,归有光沧浪亭记古诗,沧浪亭记翻译,沧浪亭记译文