古诗《劝学》 作者张咏的诗

劝学

宋代:张咏
劝学。宋代。张咏。大化不自言,委之在英才。玄门非有闭,苦学当自开。世上百代名,莫遣寒如灰。晨鸡固自勉,男子胡为哉。胸中一片地,无使容纤埃。海鸥尚可狎,人世何嫌猜。勤慎君子职,颜闵如琼瑰。克薄小人事,斯辈真可哀。放荡功不遂,满盈身亦灾。将心须内疚,祸福本无媒。

huàyán
wěizhīzàiyīngcái
xuánménfēiyǒu
xuédāngkāi
shìshàngbǎidàimíng
qiǎnhánhuī
chénmiǎn
nánwéizāi
xiōngzhōngpiàn
shǐ使róngxiānāi
hǎiōushàngxiá
rénshìxiáncāi
qínshènjūnzhí
yánmǐnqióngguī
báoxiǎorénshì
bèizhēnāi
fàngdànggōngsuì
mǎnyíngshēnzāi
jiāngxīnnèijiù
huòběnméi
劝学,张咏劝学全诗,张咏劝学古诗,劝学翻译,劝学译文