古诗《解嘲》 作者扬雄的诗

解嘲

两汉:扬雄
解嘲。两汉。扬雄。哀帝时,丁傅董贤用事,诸附离之者,或起家至二千石。时雄方草创太玄,有以自守,泊如也。人有嘲雄以玄之尚白,雄解之,号曰解嘲。其辞曰:客嘲扬子曰:“吾闻上世之士,人纲人纪,不生则已,生必上尊人君,下荣父母,析人之圭,儋人之爵,怀人之符,分人之禄,纡青拖紫,朱丹其毂。今吾子幸得遭明盛之世,处不讳之朝,与群贤同行,历金门,上玉堂有日矣,曾不能画一奇,出一策,上说人主,下谈公卿。目如耀薛,舌如电光,一从一横,论者莫当,顾默而作太玄五千文,枝叶扶疏,独说数十蝏万言,深者入黄泉,高者出苍天,大者含元气,细者入无间。然而位不过侍郎,擢才给事黄门。笱者玄得无尚白乎?何为官之拓落也?”扬子笑而应之曰:“客徒朱丹吾毂,不知一跌将赤吾之族也。往昔周网解结,群鹿争逸,离为十二,合为六七,四分五剖,并为战国。士无常君,国无定臣,得士者富,失士者萝,矫翼毁翮,恣笱所存,故士或自盛以橐,或凿坏以捩。是故邹衍以颉颃而取世资;孟轲虽连蹇犹为万乘赐。“今大汉左东海,右渠搜,前番禺,后椒涂。东南一尉,西北一候。徽以纠墨,制以钻呋,散以礼乐,风以诗书,旷以岁月,结以倚庐。天下之士,雷动云合,鱼鳞杂袭,咸营于八区。莉莉自以为桡契,人人自以为皋陶。戴縰垂缨,而谈者皆拟于阿衡;五尺童子,羞比晏婴与夷吾。当涂者升毂云,失路者委沟渠。旦握权则为卿相,夕失势则为匹夫。譬若江湖之崖,渤澥之隐,乘雁集不为之多,双凫飞不为之少。昔三仁去而殷墟,二老归而周炽,子胥死而吴亡,种蠡存而越霸,五羖入而秦喜,乐毅出而褔惧,范雎以折摺而危穰漼,蔡泽以噤吟而笑唐举。故当其有事也,非萧曹子房平谾樊霍则不能安,当其无事也,章句之徒相与坐而守之,亦无所淩。故世乱则圣哲驰骛而不足;世治则庸夫高枕而有蝏。“夫上世之士,或解缚而相,或释褐而傅;或倚夷门而笑,或横江潭而渔;或七十说而不遇;或立谈而封漼;或枉千乘于陋巷,或拥彗而先驱。是以士颇得怴其舌而奋其笔,窒

āishí
dīngdǒngxiányòngshì
zhūzhīzhě
huòjiāzhìèrqiānshí
shíxióngfāngcǎochuàngtàixuán
yǒushǒu
rényǒucháoxióngxuánzhīshàngbái
xióngjiězhī
hàoyuējiěcháo
yuēcháoyángyuēwénshàngshìzhīshì
réngāngrén
shēng
shēngshàngzūnrénjūn
xiàróng
rénzhīguī
dānrénzhījué
huái怀rénzhī
fēnrénzhī
qīngtuō
zhūdān
jīnxìngzāomíngshèngzhīshì
chǔhuìzhīzhāo
qúnxiántóngháng
jīnmén
shàngtángyǒu
zēngnénghuà
chū
shàngshuōrénzhǔ
xiàtángōngqīng
yào耀xuē
shédiànguāng
cónghéng
lùnzhědāng
érzuòtàixuánqiānwén
zhīshū
shuōshùshítíngwànyán
shēnzhěhuángquán
gāozhěchūcāngtiān
zhěhányuán
zhějiān
ránérwèiguòshìláng
zhuócáigěishìhuángmén
gǒuzhěxuánshàngbái
wéiguānzhītuò
yángxiàoéryīngzhīyuēzhūdān
zhīdiējiāngchìzhī
wǎngzhōuwǎngjiějié
qún鹿zhēng
wéishíèr
wéiliù
fēnpōu
bìngwéizhànguó
shìchángjūn
guódìngchén
shìzhě
shīshìzhěluó
jiǎohuǐ
gǒusuǒcún
shìhuòshèngtuó
huòzáohuàiliè
shìzōuyǎnjiéhángérshì
mèngsuīliánjiǎnyóuwéiwànchéng
jīnhànzuǒdōnghǎi
yòusōu
qiánfān
hòujiāo
dōngnánwèi
西běihòu
huījiū
zhìzuān
sàn
fēngshīshū
kuàngsuìyuè
jié
tiānxiàzhīshì
léidòngyún
lín
xiányíng
wéiráo
rénrénwéigāotáo
dàichuíyīng
értánzhějiēāhéng
chǐtóng
xiūyànyīng
dāngzhěshēngyún
shīzhěwěigōu
dànquánwéiqīngxiāng
shīshìwéi
ruòjiāngzhī
xièzhīyǐn
chéngyànwéizhīduō
shuāngfēiwéizhīshǎo
sānrénéryīn
èrlǎoguīérzhōuchì
érwáng
zhǒngcúnéryuè
érqín
chūér
fànzhēzhéérwēirángcuǐ
càijìnyínérxiàotáng
dāngyǒushì
fēixiāocáofángpínghōngfánhuònéngān
dāngshì
zhāngzhīxiāngzuòérshǒuzhī
suǒlíng
shìluànshèngzhéchíér
shìzhìyōnggāozhěnéryǒutíng
shàngshìzhīshì
huòjiěérxiāng
huòshìér
huòménérxiào
huòhéngjiāngtánér
huòshíshuōér
huòtánérfēngcuǐ
huòwǎngqiānchénglòuxiàng
huòyōnghuìérxiān
shìshìshéérfèn
zhìdǎoxiáérsuǒ
dāngjīnxiànlíngqǐngshì
jùnshǒuyíng
qúnqīng
jiāngxiāngméi
yánzhějiàn
hángshūzhě
shìtánzhějuànshéértóngshēng
zhěértóu
xiàngshǐ使shàngshìzhīshì
chǔjīnshì
fēijiǎ
hángfēixiàolián
fēifāngzhèng
kàngshū
shídàoshìfēi
gāodàizhào
xiàchùwénbǐng
yòuān
qiěwénzhī
yányánzhěmiè
lónglóngzhějué
guānléiguānhuǒ
wéiyíngwéishí
tiānshōushēng
cáng
gāomíngzhī
guǐkànshì
juézhěwáng
zhěcún
wèizhěgāowēi
shǒuzhěshēnquán
shìzhīxuánzhī
shǒudàozhī
yuánqīngyuánzhuó
yóushénzhītíng
wéiguōwéi
shǒuzhìzhīzhái
shìshìbiàn
réndàoshū
shí
wèizhī
jīnnǎizhìxiāoérxiàofènghuáng
zhíyǎntíngércháoqiáozhuāng
bìng
zhīxiàoxuánzhīshàngbái
xiàobìngshènbiǎnquè
bēi
yuēránxuánsuǒchéngmíng
fàncàixià
xuánzāi
yángyuēfàn
wèizhīwángmìng
zhēxiézhéqià
miǎnhuīsuǒ
jiāndǎo
tuó
tāowànchéngzhīzhǔ
jièjīngyáng
rángcuǐérdàizhī
dāng
cài
shāndōngzhī
yǎnzhēè
tuòliú
西qiángqínzhīxiāng
èyānérkàng
kǎnérduówèi
shí
tiānxiàdìng
jīnpíng
luòyáng
lóujìngwěituōwǎn
diàosāncùnzhīshé
jiànzhī
zhōngguózhīchángān
chuídiǎn
sānwángchuán
bǎishì
shūsūntōngliàngzhījiān
jiějiǎtóu
suìzuòjūnchénzhī
xíng
qínliè
shènghànquánzhì
érxiāozào
yǒuzàoxiāozhītángzhīshì
yuān
yǒuzuòshūsūntōngxiàyīnzhīshí
huò
yǒujiànlóujìngzhīchéngzhōuzhīshì
guāi
yǒutánfàncàizhīshuōjīnzhāngshǐzhījiān
kuáng
xiāoguīcáosuí
dūncuǐhuà
chénpíngchū
gōngruòtàishān
xiǎngruòtuí
suīrénzhīlíngzhìzāi
huìshízhīwéi
wéiwéiwéizhīshí
cóng
wéiwéiwéizhīshí
xiōng
ruòlìnshēngshōugōngzhāngtái
hàocǎiróngnánshān
gōngsūnchuàngdīngjīn
piàolián
chángqīngqièzhuóshì
dōngfāngshuòzhìjūn
chéngnéngshùbìng
ránshǒutàixuán
解嘲,扬雄解嘲全诗,扬雄解嘲古诗,解嘲翻译,解嘲译文