古诗《伤王司徒褒诗》 作者庾信的诗

伤王司徒褒诗

南北朝:庾信
伤王司徒褒诗。南北朝。庾信。昔闻王子晋。轻举逐神仙。谓言君积善。还得嗣前贤。四海皆流寓。非为独播迁。岂意中台坼。君当风烛前。自君钟鼎族。江东三百年。宝刀仍世载。琱戈本旧传。绿绂纡槐绶。黄金饰侍蝉。地建忠臣国。家开孝子泉。自能枯木润。足得流水圆。以君承祖武。诸侯无间然。青衿已对日。童子即论天。颍阴珠玉丽。河阳脂粉妍。名高六国共。价重十城连。辩足观秋水。文堪题马鞭。回鸾抱书字。别鹤绕琴弦。拥旄裁甸服。垂帷非被边。静亭空系马。闲烽直起烟。不废披书案。无妨坐钓船。茂陵忽多病。淮阳实未痊。侍医逾默默。神理遂绵绵。永别张平子。长埋王仲宣。柏谷移松树。阳陵买墓田。陜路秋风起。寒堂已飒焉。丘杨一摇落。山火实时燃。昔了人所羡。今为人所怜。世途旦复旦。人情玄又玄。故人伤此别。留恨满秦川。定名于此定。全德以斯全。唯有山阳笛。凄余思旧篇。

wénwángjìn
qīngzhúshénxiān
wèiyánjūnshàn
huánqiánxián
hǎijiēliú
fēiwéiqiān
zhōngtáichè
jūndāngfēngzhúqián
jūnzhōngdǐng
jiāngdōngsānbǎinián
bǎodāoréngshìzǎi
diāoběnjiùchuán
绿huáishòu
huángjīnshìshìchán
jiànzhōngchénguó
jiākāixiàoquán
néngrùn
liúshuǐyuán
jūnchéng
zhūhóujiānrán
qīngjīnduì
tónglùntiān
yǐngyīnzhū
yángzhīfěnyán
mínggāoliùguógòng
jiàzhòngshíchénglián
biànguānqiūshuǐ
wénkānbiān
huíluánbàoshū
biéràoqínxián
yōngmáocáidiàn
chuíwéifēibèibiān
jìngtíngkōng
xiánfēngzhíyān
fèishūàn
fángzuòdiàochuán
màolíngduōbìng
huáiyángshíwèiquán
shì
shénsuìmiánmián
yǒngbiézhāngpíng
chángmáiwángzhòngxuān
bǎisōngshù
yánglíngmǎitián
xiáqiūfēng
hántángyān
qiūyángyáo
shānhuǒshíshírán
liǎorénsuǒxiàn
jīnwéirénsuǒlián
shìdàndàn
rénqíngxuányòuxuán
rénshāngbié
liúhènmǎnqínchuān
dìngmíngdìng
quánquán
wéiyǒushānyáng
jiùpiān
伤王司徒褒诗,庾信伤王司徒褒诗全诗,庾信伤王司徒褒诗古诗,伤王司徒褒诗翻译,伤王司徒褒诗译文